Vrijzinnig geloven is een vragende manier van geloven

Wie zijn wij

Toespraak2bb

Het Witte Kerkje als ontmoetingsplek 

Het Witte Kerkje is onderdak van Vrijzinnig Lunteren. Deze vereniging bestaat uit mensen die zich willen verdiepen in de religieuze en spirituele dimensie van het bestaan. Mensen die steeds opnieuw vorm en inhoud willen geven aan hun ontdekkingstocht door het leven. Wij laten ons voeden door verschillende spirituele bronnen, kunst, wetenschap, muziek en natuur. Dit doen wij door middel van vrijzinnige vieringen, lezingen en workshops, samen films kijken en naar muziek luisteren. Wij gaan onderling graag het gesprek aan, onder het genot van een kop koffie of thee. Je bent van harte welkom om aan te sluiten.

Eigenwijs Vrijzinnig Lunteren concludeerde na uitvoerig beraad dat de traditionele voorganger als fulltime herder voor de schapen niet meer past bij de cultuur van de 21e eeuw. Gezamenlijk kozen we voor het experiment van vier vaste gastvoorgangers, pastorale zorg door een professionele pastor, en het aanstellen van een Inspirator

Met de vier vaste gastvoorgangers bouwden wij in de loop der tijden al een warme band op. Zij verbinden zich aan Vrijzinnig Lunteren en gaan elk een aantal keer per jaar voor in de vieringen op zondagmorgen. Het zijn Ivo de Jong (Voorganger van Vrijzinnigen Schiedam, Rotterdam, Brielle en Woubrugge), Marianne van Praag (Rabbijn in de Liberaal - Joodse Gemeente Beth Jehoeda in Den Haag), Marthe de Vries (Voorganger bij de Remonstrantse Gemeente Utrecht, de Geertekerk) en Johan de Wit (Jurist en Vrijzinnig Voorganger). Samen vormen de gastvoorgangers de veelkleurigheid van Vrijzinnig Lunteren .

De pastorale zorg is in handen van Marieke de Vries. Zij is vertrouwd met onze afdeling en gaat ook regelmatig voor in de vieringen. Zo heeft zij warme contacten met een ieder die daar behoefte aan heeft. 

Onze Inspirator is Jaap Marinus. 

Hoewel hij ook predikant is, zijn zijn taken voor ons Witte Kerkje nadrukkelijk niet die van een dominee. Hij zoekt met ons naar wegen die heilzaam zijn voor de toekomst van onze vereniging. Met een krimpend ledenaantal is het soms hard werken met weinig mensen. Marinus onderneemt spraakmakende activiteiten waarmee we het Witte Kerkje op de kaart zetten in Lunteren en omgeving. Verder zet hij digitale media in om gespreksstof te doen opwaaien. Jaap Marinus is op 1 september 2021 begonnen.

Landelijke vereniging Vrijzinnig Nederland
Als Vrijzinnig Lunteren zijn wij aangesloten bij de landelijke vereniging Vrijzinnigen Nederland. Deze bestaat uit ongeveer 45 lokale, autonome afdelingen en heeft een landelijk bestuur en bureau.Als lid/begunstiger van Vrijzinnig Lunteren ben je automatisch lid/begunstiger van Vrijzinnigen Nederland.

Zie ook vrijzinnigen.nl

Het witte kerkje van Vrijzinnig Lunteren
Aan de Dr. Kimmijserlaan 28 in Lunteren staat Het Witte Kerkje. Onderkomen van Vrijzinnig Lunteren, de open geloofsgemeenschap die al 90 jaar in Lunteren geworteld is. In vier hoofdstukken een impressie van de geschidenis van dit kerkje en van Vrijzinnig Lunteren. Het beslaat de periode van 1928 tot 2019. In de Lunterse Krant zijn de vier hoofdstukken verschenen in de periode van mei t/m december 2019.

I. Van geleende spullen naar een eigen plek (1928 - 1945)
Ruim 90 jaar geleden komen in Lunteren 66 mensen bij elkaar om een afdeling van de Nederlandse Protestanten Bond (N.P.B.) op te richten. Mej. E. Weeveringh is de eerste voorzitster. Verder hebben zitting in het eerste bestuur: dhr. L. Pijlman, secretaris, dhr. Ris, penningmeester en als algemeen bestuursleden mej. Van Waas, en de heren Buitenkamp, Van Dalen en Ebling. Andere namen van leden van het eerste uur: de dames Baarda, Hoeksema, De Groot-Lang en Roelofsen en de heer Roelofsen. Volgens de statuten startte de vereniging op 8 oktober 1928. De eerste godsdienstige samenkomst is op 25 november 1928, waar ds. Vorster voorgaat. Alles wat de nieuwe vereniging heeft, zijn geleende spullen en heel veel energie.

Van Het Witte Kerkje is dan nog geen sprake. Kerk houdt men bijvoorbeeld in het tuinhuisje van de voorzitster. Klapstoeltjes, orgel, kacheltje, gordijnen, een preekstoeltje, zelfs de dominee van naburige gemeenten worden “geleend”. Vier maal per jaar is er een dienst en de contributie bedraagt fl. 1,50. Het kan niet primitiever, maar de NPB Lunteren groeit ... niet zo zeer in leden, dat aantal is in die 90 jaar, met wat pieken en dalen, redelijk stabiel geweest. Wel groeit het aantal zondagse diensten.

Al snel na de oprichting van de vereniging doet zich de vraag voor een eigen gebouw te realiseren. In het najaar van 1931 wordt besloten voorlopig af te zien van die plannen in verband met de crisis. Regelmatig wordt daarom gebruik gemaakt van een ruimte in de vakantiekolonie “Naar Buiten”. In een verslag wordt gemeld dat een der leden, dhr. Buitenkamp, timmerman van beroep, een preekstoel maakt. Bij het bouwen van het huidige Witte Kerkje in 2006 herhaalt de geschiedenis zich en is de preekstoel eveneens door een paar leden gemaakt.

Geschiedenis

Het witte kerkje van Vrijzinnig Lunteren
Aan de Dr. Kimmijserlaan 28 in Lunteren staat Het Witte Kerkje. Onderkomen van Vrijzinnig Lunteren, de open geloofsgemeenschap die al 90 jaar in Lunteren geworteld is. In vier hoofdstukken een impressie van de geschidenis van dit kerkje en van Vrijzinnig Lunteren. Het beslaat de periode van 1928 tot 2019. In de Lunterse Krant zijn de vier hoofdstukken verschenen in de periode van mei t/m december 2019.

I. Van geleende spullen naar een eigen plek (1928 - 1945)
Ruim 90 jaar geleden komen in Lunteren 66 mensen bij elkaar om een afdeling van de Nederlandse Protestanten Bond (N.P.B.) op te richten. Mej. E. Weeveringh is de eerste voorzitster. Verder hebben zitting in het eerste bestuur: dhr. L. Pijlman, secretaris, dhr. Ris, penningmeester en als algemeen bestuursleden mej. Van Waas, en de heren Buitenkamp, Van Dalen en Ebling. Andere namen van leden van het eerste uur: de dames Baarda, Hoeksema, De Groot-Lang en Roelofsen en de heer Roelofsen. Volgens de statuten startte de vereniging op 8 oktober 1928. De eerste godsdienstige samenkomst is op 25 november 1928, waar ds. Vorster voorgaat. Alles wat de nieuwe vereniging heeft, zijn geleende spullen en heel veel energie.

Van Het Witte Kerkje is dan nog geen sprake. Kerk houdt men bijvoorbeeld in het tuinhuisje van de voorzitster. Klapstoeltjes, orgel, kacheltje, gordijnen, een preekstoeltje, zelfs de dominee van naburige gemeenten worden “geleend”. Vier maal per jaar is er een dienst en de contributie bedraagt fl. 1,50. Het kan niet primitiever, maar de NPB Lunteren groeit ... niet zo zeer in leden, dat aantal is in die 90 jaar, met wat pieken en dalen, redelijk stabiel geweest. Wel groeit het aantal zondagse diensten.

Al snel na de oprichting van de vereniging doet zich de vraag voor een eigen gebouw te realiseren. In het najaar van 1931 wordt besloten voorlopig af te zien van die plannen in verband met de crisis. Regelmatig wordt daarom gebruik gemaakt van een ruimte in de vakantiekolonie “Naar Buiten”. In een verslag wordt gemeld dat een der leden, dhr. Buitenkamp, timmerman van beroep, een preekstoel maakt. Bij het bouwen van het huidige Witte Kerkje in 2006 herhaalt de geschiedenis zich en is de preekstoel eveneens door een paar leden gemaakt.

Preekstoel
Kerkje Voorzijde

In 1931 wordt een Zondagsschoolcommissie opgericht. Bij de start zijn er zo’n 20 kinderen. Op het hoogtepunt bezoeken ruim 80 kinderen de Zondagschool en cathechisaties. Dat gaat door tot 1965 toen er geen geschikte leiding meer voor de Zondagschool te vinden is.

Men blijft steeds vindingrijk in het organiseren van manieren om geld ‘binnen te halen’, om allerlei kosten te dekken: verlotingen, collectes, bazars. En soms wordt een ‘prijs’ weer teruggeschonken zodat deze opnieuw in een verloting gebruikt kan worden. Zo wordt een door mej. M. Weeveringh gemaakt kleed bij een verloting gewonnen door mevr. Dinger-de Lorme van Rossem, die het kleed weer aan het bestuur schenkt, om bij een nieuwe verloting, bij het eerste lustrum in 1933, opnieuw als prijs te dienen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden de kerkdiensten in velerlei lokaliteiten gehouden. “Naar Buiten” is namelijk niet meer beschikbaar. Omdat het aantal diensten groeit, komt de vraag naar een eigen gebouw meer en meer aan de orde. De toenmalige voorzitster, Mevr. Hesselink-Quintus, neemt het initiatief om een houten noodwoning in Rhenen te kopen. De financiering gebeurt o.a. door een obligatielening uit te schrijven. Notaris R. Dinger schenkt een stuk grond. Architect J. Dinger maakt de tekening en timmerman Kelderman ziet kans uit de stukken hout het eerste gebouwtje in elkaar te timmeren. Dat is een geweldige stroomversnelling, die zich halverwege de oorlog in alle stilte voltrekt. Op 14 februari 1943 wijdt ds. F.H. van Aalst het kerkje in.

Zo heeft in 1943 de Lunterse afdeling van de N.P.B. (thans Vrijzinnig Lunteren) haar plek gevonden in een mooi houten gebouwtje.

Interieur
Noodwoning
Notarisacte

Eigendomsacten

II. Van oud hout naar nieuw hout (1945 - 2007)
8 oktober 1928 wordt de N.P.B. Lunteren opgericht. Vele jaren wordt kerk gehouden in “Naar Buiten”, de toenmalige vakantiekolonie. De oorlog heeft de N.P.B. in 1940 echter letterlijk “Naar Buiten” gejaagd. Een eigen gebouwtje kan in 1943 gerealiseerd worden. Aan de toenmalige Verlengde Hillegondalaan komt het eerste Witte Kerkje te staan. Zitplaatsen in Het Witte Kerkje worden voor 5 gulden per stoel, per jaar, verhuurd en zijn op de ledenvergadering eind 1945 onderwerp van discussie. Maar het blijft zoals het is: alleen de huurders hebben een vaste zitplaats, die voorzien is van hun naaam. ‘Alle andere stoelen staan ter keuze van hen, die 10 cent plaatsgeld in de busjes deponeren’, staat in de notulen van 11 oktober 1946 te lezen. Gaat vijf minuten voor aanvang van de viering het rode lichtje aan, dan zijn de verhuurde, niet bezette stoelen, vrij voor iedereen.

In de jaren 1944-1945 heeft het Witte Kerkje oorlogsschade opgelopen. Gelukkig kan dit worden hersteld, maar de schadevergoeding geeft veel ‘gedoe’ voor het bestuur om dit af te handelen.

Naast de zondagse vieringen zijn er geregeld gemeenteavonden. Sprekers worden uitgenodigd om lezingen te verzorgen. De avonden staan op een hoog peil.

De afdeling Lunteren van de N.P.B. is lid van Kring VIII, waarin afdelingen uit de regio samenwerken. Zo sprak men in de dertiger jaren al van een gemeenschappelijke predikant, kosten 4.000 gulden + autogebruik (!). In 1934 wordt ds. J.C. Fischer tot kringpredikant benoemd. Of hij het autogebruik benut heeft, is niet in de notulen vastgelegd. Medio 1939 wordt ds. F.H. van Aalst zijn opvolger. En vanaf 1946 is het ds. D. Wolfson.

Mej. D.M. Revelman is als hulppredikante voor de N.P.B. Lunteren beschikbaar. Naast bezoekwerk, is zij de drijvende kracht van de Zondagsschool en samen met mej. A.E. de Vries vormt zij in 1946 de leiding. Mej. Revelman geeft ook schoolcathechisatie. In notulen uit 1946 is sprake van 10 leerlingen die daarvoor zijn aangemeld. Mogelijk zijn er nog wel Lunteranen die de Zondagsschool bezocht hebben of schoolcathechisatie gekregen. De N.P.B. is op die manieren zichtbaar in het dorp.
In 1952 neemt mej. Revelman afscheid wegens gezondheidsklachten. Opvolger is de heer E.C. Ninaber uit Den Haag. Kringpredikant is dan ds. N. Padt.

Het Witte Kerkje wordt geregeld onderhouden en verbeterd. In 1949 bijvoorbeeld: een extra kachel om het ‘s winters warmer te hebben, een krakende plank in de preekstoel repareren, de houten vloer verven en mevrouw Waller schenkt lopers om op die vloer te leggen, die zij bij Vis heeft uitgezocht.

Er is een ijverige huisbezoek commissie, die bekend staat onder de naam Contact Commissie.
De N.P.B. Lunteren gaat het goed, al is de financiele kant immer een hoofdbreken.

Om wat meer leven in de brouwerij te brengen, wordt in 1950 de Culturele Commissie ingesteld. Deze commissie organiseert culturele avonden. Later wordt de commissie omgezet in de aparte vereniging Culturele Kring Lunteren die nog steeds haar avonden houdt in Het Witte Kerkje.

De voorzittershamer wordt in de afgelopen 90 jaar geregeld doorgegeven van de eerste voorzitter in 1928, mej. E. Weeveringh, aan mevr. A.S.S. Hesselink - Quintus, en van de heer A. Starink aan mevrouw Waller-Pierson, mevrouw barones Van Boetzelaer-Waller, dr. Ru van Huis, mevr. Trix Schaap, dhr. Jaap van Ravenswaay, mevr. Wilna Zonneveld, dhr. Gert van Dalen en nu mevr. Maud Berens.

Het ledental blijft op een stabiel niveau van rond de 70 leden / begunstigers.
In de jaren tachtig zet echter een neergang in van het aantal leden. Op het dieptepunt in 1993 telt de N.P.B zelfs nog maar 13 leden en wordt over opheffen gesproken. Ds. Jaap Euwema wordt in die tijd de voorganger en het bestuur zet samen met hem de schouders onder de afdeling. En langzaam klimt de vereniging uit het diepe dal. Rond 2007 gaat het ledental zelfs voorbij de 100!

Langzaam wordt het hout van het gebouw door de tijd aangetast. Men knapt delen op, vervangt planken, metselt een stenen muurtje als onderkant, maar de achteruitgang is niet te stoppen. In de eerste jaren van deze eeuw moeten zelfs stenen onder de vloer gestapeld worden, omdat anders de kerkgangers door de vloer dreigen te zakken. Het besluit wordt genomen om het gebouw af te breken en een heel nieuw houten kerkje te bouwen. Medio 2006 zijn de vergunningen binnen, is de financiering rond en staan vrijwilligers klaar om veel werk te doen. Marktplaats.nl wordt afgestruind en levert de nodige besparing op bij het aanschaffen van allerlei zaken. Resultaat: een prachtig, nieuw houten Witte Kerkje verschijnt aan de Dr. Kimmijserlaan 28 in Lunteren. Prof. Anne van der Meiden, die in die tijd geregeld voorgaat, noemt het waarderend een “religieuze sauna” .

Ds. Jaap Euwema is tot begin jaren tweeduizend de voorganger van NPB Lunteren.
Na zijn afscheid wordt ds. Peronne Boddaert in 2005 voorganger. Een jonge, enthousiaste vrouw vol plannen met de afdeling Lunteren van de NPB. Het nieuwe Witte Kerkje wordt in 2006 / 2007 gebouwd en de opening op 22 april 2007 staat gepland, als zij plots op 5 maart 2007, 37 jaar oud, overlijdt. De vereniging komt met moeite over het verlies heen.

Ds. Ivo de Jong wordt in 2008 voorganger. Muziek, kunst en religie brengt hij bijeen in Lunteren. In 2016 neemt hij afscheid om verder in Rotterdam, Woubrugge, Brielle en Schiedam voorganger te zijn. In september 2019 wordt Esseldien Wennink bevestigd tot voorganger van Vrijzinnig Lunteren.

Niet alleen voorgangers komen en gaan. In de afgelopen 90 jaar zijn er vele duizenden bezoekers in het Witte Kerkje aan de dr. Kimmijserlaan geweest.

III. Beroemde bezoekers van Het Witte Kerkje
In de 90 jaar dat Vrijzinnig Lunteren bestaat, zijn er duizenden bezoekers in Het Witte Kerkje geweest. Bekende en minder bekende Nederlanders. Zelfs een prinses van Oranje passeert de drempel. In dit artikel laten we aantal bezoekers voorbijkomen.

Een stroom van bezoekers gaat op weg naar Het Witte Kerkje op 18 januari 1998. Jos Brink is die zondag voorganger in het Witte Kerkje. Naast presentator van het toen bekende tv-programma ‘Wedden dat’ en musical-ster gaat Jos Brink regelmatig voor in diensten in kerk De Duif in Amsterdam. De NPB weet hem naar Lunteren te halen en een afgeladen Witte Kerkje wordt geinspirerd door zijn woorden.

Op een Paaszondag begin jaren 2000 is prof. Anne van der Meiden de voorganger. Hij is bekend vanwege o.a. het inzegenen van het huwelijk van Prins Bernard jr. en Annette Sekrève en dat van Prins Floris en Aimée Söhngen. De avond voor die paasviering zijn er nog wat stenen onder de, door houtworm, aangetaste balken van de vloer van het kerkje gelegd. Het (oude) Witte Kerkje loopt op haar laatste benen.

Die zondagmorgen stopt een auto voor het kerkje en o.a. prinses Margriet en prof. Pieter van Vollenhoven stappen uit en Het Witte Kerkje binnen. Na de inspirerende viering en enkele hartelijke woorden, vertrekken ze weer. Gelukkig is niemand door de vloer gezakt!

Regelmatig zijn er naast de zondagse vieringen met bekende voorgangers, lezingen door sprekers van naam. Oud-minister en politcus Jan Pronk komt naar Lunteren. Jan Terlouw is meerdere keren te gast om voor een afgeladen Witte Kerkje te spreken over de wereld, de economie en het klimaat. Acteur Peter Faber verzorgt een prachtig theater met zijn ABC show. Een lezingencyclus over waar Nederland staat in 2030 met ondermeer prof. Arnold Heertje en prof. Gerrit Manenschijn is om niet snel te vergeten. Of natuurfilosoof   dr. Matthijs Schouten over ons klimaat. En velen genoten van de inspirerende lezing van Herman Wijffels. Heel recent is het optreden van voormalig Eurovisiesongfestivalwinnares, zangeres Lenny Kuhr en de lezing van Christa Anbeek.

Vanaf de start van de NPB in 1928 zijn dergelijke avonden, naast de zondagse vieringen, voor de leden een bindende factor. In het begin heten het ‘gemeenteavonden’. Nu noemen we het een lezing, een cursus, een filmavond. Toen ging het over literatuur, muziek, Indonesie. Nu nog steeds over literatuur en muziek, maar ook over klimaat, islam, kunst. Steeds is het doel om geinspireerd te worden, nieuwe inzichten te krijgen en na te denken over de grote levensvragen. Waar komen we vandaan? Waar gaan we naar toe? Wat doen we in de tijd die we hier op aarde krijgen? Mevrouw H. Waller-Pierson, moeder van barones H.W.J. van Boetzelaer-Waller, (beiden zijn voorzitter geweest en hebben veel voor de NPB Lunteren betekend) zei het heel treffend: “Iedere tijd is heilige tijd, omdat het in zijn tijdigheid een deel is van Gods eeuwigheid”.

90 jaar bestaat Vrijzinnig Lunteren, zoals de NPB nu heet. De eerste 15 jaar ‘kerkte’ men in “Naar Buiten”. Daarna kwam Het Witte Kerkje aan de Dr. Kimmijserlaan, dat nu al ruim 75 jaar onderdak biedt aan leden, begunstigers, vrienden, gasten en passanten. In het kerkje zit de nodige symboliek.

Annevandermeiden

prof. Anne van der Meiden

Jos Brink1

Jos Brink

IV. Symboliek in Het Witte Kerkje

“Wat een prachtig gebouwtje, wat een sfeer.” Nieuwe bezoekers van Het Witte Kerkje zijn opgetogen over de sfeer die het houten gebouw aan de dr. Kimmijserlaan uitstraalt. Daarbij zit er nogal wat symboliek in het gebouw.

In het oog springend is het kunstwerk van hout en staal op de achterwand van de kerkzaal.

Het werk is gemaakt toen ds. Peronne Boddaert voorganger was. Een jonge enthousiaste vrouw vol plannen met de afdeling Lunteren van de NPB. Het nieuwe Witte Kerkje werd in 2006 / 2007 gebouwd en de opening op 22 april 2007 is aanstaande, als zij plots op 5 maart 2007, 37 jaar oud, overlijdt. Geïnspireerd op lezingen en overdenkingen van Peronne is dit kunstwerk tot stand gekomen. Hoofdthema’s zijn: clairobscur, symbolen en rituelen, vrijzinnigheid en tenslotte licht. Het is in twee fases tot stand gekomen, in eerste instantie met Peronne en de tweede fase na haar overlijden.

In eerste instantie alleen 37 ronde houtdelen in een donkere houtsoort, contrasterend met de grenen achterwand, met elk een volledig labyrint, uitbeeldend het symbool van de NPB, de olielamp. Op de vraag hoe 37 te interpreteren was, zei Peronne: eenvoudig 3 en 7, twee heilige getallen. En welk labyrint? Men besloten unaniem tot het labyrint van de 7 v’s, door haar vriendin Selma Sevenhuijsen ontworpen.

3 en 7 komt weer terug in het spreekgestoelte, die later ontworpen is, als 3 lange en 7 korte staande balken en het kruis, symbool horizontaal voor intermenselijke verbondenheid en vertikaal de verbinding aards-spiritueel, maar ook de 4 elementen, de 4 windstreken, de 4 rivieren van het paradijs, de volledige mens (veel labyrinten herbergen ook een kruisvorm!). In tweede instantie is 37 de leeftijd, waarop Peronne Boddaert overlijdt en is het labyrint op de schijven een metafoor voor haar levensloop, in 37 delen opgebouwd tot het volledige labyrint op het bovenste schijfje.

Daaraan toegevoegd is de kandelaar; deze symboliseert een vleugelslag, als van een vogel, vrij! De gedachte erachter is om de korte tijdspanne van haar leven weer te geven en een ieder tevens te motiveren om altijd attent te blijven op de lichtmomenten in het leven!

Samengevat zijn de hoofdthema’s van het kunstwerk:

Clairobscur, het lichtende middelpunt in een donkere omgeving met schaduwwerking.

Symbolen en rituelen, de vleugelslag, het getal 37 en het labyrint.

Vrijzinnigheid in het NPB-symbool.

Licht in de centraal-opgestelde kaars.

Zelf brandde Peronne Boddaert iedere dag een kaarsje als vast ritueel. Rituelen, schreef ze, scheppen een kader, duidelijkheid en geven innerlijke kracht.

Door de kaars bij iedere viering te branden, als vast ritueel, zal haar inspiratie ons bijblijven en altijd weer tot steun zijn bij moeilijke momenten en tot vreugde zijn bij de herinnering aan haar.

Rumi (oud mysticus) schreef: “Voorbij ideeën van goed en kwaad is een veld. Daar zal ik je ontmoeten”.

In de kerkzaal hangen schilderijen en ikonen. Symbool voor de verbinding van kunst en religie. En als symbool van de verbinding tussen muziek en religie staat de prachtige vleugel die Vrijzinnig Lunteren bezit. Professionals in de muziek roemen de kwaliteit en klankkleur.

Eerst in bruikleen van en later geschonken door ing. J.A. van Heerde, maakt de vleugel elke viering in Het Witte Kerkje één om niet gauw te vergeten. De vleugel staat daarmee symbool voor de inzet van velen voor Vrijzinnig Lunteren en Het Witte Kerkje. Veel vrijwilligers steken de handen uit de mouwen, waardoor het Witte Kerkje is wat het was en nu nog steeds is: een thuishaven en warm toevluchtsoord waar iedereen welkom is om nieuwe inspiratie op te doen. U bent van harte welkom!

Vlam
Preekstoel1