Vrijzinnig geloven is een vragende manier van geloven
Columns
Zondagsbrief van 17 mei
Om de zondag meditatief zingend mee te beginnen:
https://www.youtube.com/watch?v=45I0PN27kFc
Taizé lied My peace
My peace I’ll leave you. My peace I’ll give you.
Trouble not your hearts.
My peace I’ll leave you. My peace I’ll give you. Don’t be afraid.
Je vindt deze bijbeltekst terug in Joh 14:27. Jezus bereidt zijn leerlingen met deze woorden voor op het naderende afscheid: Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
Afgelopen week sprak ik met een man die lijdt aan een erfelijke oogaandoening. Hij vertelde me over de achteruitgang van zijn gezichtsvermogen. Hij heeft last van zogenaamde kokervisus. En in de loop der jaren is die koker steeds kleiner geworden. Waar het eerst was alsof hij door een wc rol keek, is het scherpe deel inmiddels teruggebracht tot de omvang van een dun rietje. Zijn gezichtsveld is steeds kleiner en kleiner geworden. Toch leerde ik hem kennen als een mens met een wijde blik.
Maar het beeld van een steeds kleiner wordende wereld bleef nog een tijdje in mijn gedachten hangen. Gelukkig is de lockdown aan het versoepelen, maar voorlopig verandert er nog niet zo heel veel. De vele beperkingen maken onze wereld kleiner. Onze reis- en contactmogelijkheden zijn beperkt. Niet eens door een legermacht of een dictator, maar door een virus dat zich via menselijk contact verspreidt. En vluchten is niet mogelijk. In 1977 zongen Jenny Arean en Frans Halsema het lied Vluchten kan niet meer. https://www.youtube.com/watch?v=DS5VXZ9mtME
Vluchten kan niet meer, ‘k zou niet weten hoe
Vluchten kan niet meer, ‘k zou niet weten waar naar toe
Hoe ver moet je gaan, de verre landen zijn oorlogslanden
Veiligheidsraad, vergaderingslanden, ontbladeringslanden, toeristenstranden
Hoe ver moet je gaan. Vluchten kan niet meer
Vluchten kan niet meer, ‘k zou niet weten waar
Schuilen alleen nog wel, schuilen bij elkaar
Vluchten kan niet meer Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin
Vluchten kan niet meer, ‘k zou niet weten waarin
Hoe ver moet je gaan in zaken of werk, of in discipline
In Yin of in Yang of in heroïne
In status en auto en geld verdienen
Hoever moet je gaan. Vluchten kan niet meer.
Vluchten kan niet meer en schuilen bij elkaar is ook lastiger geworden. Sommige mensen gedijen goed bij de nieuwe situatie, zij komen heerlijk tot rust. Sommigen trekken zich van alle maatregelen weinig aan en die hebben dus ook nergens last van. Maar de meeste mensen worden door deze coronacrisis meer en meer op zichzelf teruggeworpen. Met alle gevolgen van dien. Want nu we niet meer de mogelijkheid hebben om te vluchten in afleiding en nieuwe impulsen, komt soms oud zeer of kwetsbaar verdriet zomaar aan het licht. In deze maanden moeten we het uithouden met elkaar, met onze situatie en vooral met onszelf. En dat laatste mag je best een uitdaging noemen.
En voor die uitdaging hebben we niet zelf gekozen. In tegenstelling tot sommige christenen, die er in de vierde eeuw bewust voor kiezen om te leven in afzondering. Zij besluiten om hun leven geheel aan God te wijden en zoeken doelbewust de eenzaamheid op. Het gaat meestal om jonge mannen en zij worden ook wel woestijnvaders genoemd. Deze kleine kluizenaarsgemeenschapjes leggen de basis voor de latere kloostergemeenschappen, die zich kenmerken door een sober leven van bidden en werken. Een bekende uitspraak van één van die woestijnvaders, abt Abba Mozes is: Blijf in uw cel en uw cel zal u alles leren. Ook wij worden teruggestuurd naar onze cel,en kunnen niet meer vluchten. En hopelijk zal onze cel ons mooie dingen leren, nu de wereld ons niet altijd geven kan wat wij wensen. Ik ben benieuwd naar wat deze tijd jou leert.
Het is fijn als de tekst uit Johannes over vrede bij jou kan landen. Jezus spreekt over een hele bijzondere, innerlijke vrede die de wereld je niet geven kan. Maar misschien kun je ook hoop vinden in het volgende lied van John Mayer. https://www.youtube.com/watch?v=CQEoLHeI0tA
Ik denk dat ik gewoon het gevoel heb dat niemand eerlijk is
Dat niemand de waarheid spreekt Iedereen liegt
Om door te kunnen gaan
Ik denk dat ik gewoon het gevoel heb
Dat ik ook zo ben
Ik denk dat ik gewoon het gevoel heb dat de goede dingen weg zijn
En het gewicht van mijn zorgen
Te veel is om aan te kunnen
Ik denk dat ik me mijn droom herinner
Waarin liefde ons allemaal zou redden
Van een wereld die gek geworden is
Ik denk dat ik gewoon het gevoel heb
Wat is daar mee gebeurd?
Ik denk dat ik gewoon het gevoel heb
Dat het niet meer grappig is
De toekomst is aan het vervagen
Het verleden staat in de wacht
Maar ik weet dat ik open ben
En ik weet dat ik vrij ben
En ik zal altijd hoop hebben
Waar ik ook ben
En als ik ooit blind word, zal ik nog steeds mijn weg kunnen vinden
Ik denk dat ik gewoon zin had
Om het op te geven vandaag
Ik bespeur bij veel mensen in deze periode ups en downs. En ik denk dat we daar maar weinig aan kunnen veranderen. Negatieve gevoelens onderdrukken of ontwijken is net zoiets als als een basketbal onder water duwen. Uiteindelijk komt ‘ie toch weer boven. Het zijn slechts gedachten en gevoelens. Geef er maar gewoon aan toe en geef het gerust op voor vandaag. Maar blijf hopen, want morgen gaat het waarschijnlijk weer beter.
Ik wens je een goede week!
Hartegroet, Esseldien Wennink