Aspergillus restrictus – Jan Dijksterhuis

HEILIG

“Heilig heilig heilig

Heer God almachtig

Vroeg in de morgen

word’ U ons lied gewijd.”

Ik moet steeds aan dit lied denken, nadat we op de Regiozondag met elkaar spraken en nadachten over wat “heilig” is. Wat “een heilige plek” is en wanneer je “heiligheid” ervaart. En daardoor komt zo’n lied naar boven in mij. Lang geleden geleerd, ik denk op de lagere school, en dan nu als een oorwurm in m’n hoofd. Ach, gaat vast wel weer weg.

Gauw terug naar die Regiozondag, want wat kwamen er mooie dingen voorbij:

– het prachtige lied van Hildegard von Bingen;

– de fascinerende foto’s van schimmels (zoals boven deze column, gemaakt door Jan Dijksterhuis);

– de compilatie van foto’s en filmpjes;

– en tot slot de weergave op papier van de vele gesprekken die er waren.

Het gaf een mooi beeld van wat de een en wat de ander onder heiligheid en heilige plekken verstaat en wat zij / hij als heilig ervaart.

Op de papieren die aan de wand van het Witte Kerkje kwamen te hangen, las ik onder meer:

‘De wind die ruist door de kruinen van bladerloze bomen

op een maanverlichte herfstnacht, die stilte …”

‘Verbinding kan een gevoel van heiligheid oproepen’

‘Gevoel van binnen, opgeroepen door van buiten …’

‘Sttttt …’

Dan denk ik aan het heilige der heilige in de tabernakel en tempel, waar de ark van het verbond stond. Een ruimte waar alleen de hogepriester mocht komen en alleen op Grote Verzoendag. Ruimte vol van stilte; heilig, heilig, heilig.

Mij trof verder de verwijzing naar de Sixtijnse Kapel in Rome, waar je prachtige schilderingen vindt. De schepping van Adam is vast bij velen van jullie bekend. Die ruimte tussen die twee wijsvingers: heilig, heilig, heilig.

Onder de koffie / thee veel gesprekken, maar ook mensen die juist de stilte zochten, want “Sttt, rust en stilte …dat ervaar ik als heilig”. Voor mij past die stilte precies bij de ruimte tussen de vingers in de Sixtijnse Kapel. De schepper laat Adam los op dat heilige moment. Misschien wel met pijn in het hart, want … Mens, nu ben je zelf verantwoordelijk voor je daden, Het lijkt op het moment dat je je kind loslaat: ga maar, ga maar het leven in, geniet van jouw heilige momenten, wees de mens die je bestemd bent om te zijn, en … ik zal er zijn als je me nodig hebt.

Het voelt bij mij ook als het heilige moment dat je iemand loslaat die overgaat naar die andere dimensie aan het einde van het aardse leven. Je moeder, je vader, je partner, je broer, je zus, je kind. Je laat elkaar los op een heilig moment, en juist als er dan niks meer lijkt te zijn, ontstaat daar een heilige ruimte die helemaal, boordevol, gevuld is met heilige liefde.

Tja, in die ruimte en die stilte vind ik de heilige momenten die mij ontroeren en doen beseffen hoe heilig het leven is. En op de een of andere manier ontstaat er dan, vroeg in de morgen, vaak een lied.

Gert van Dalen