Een jaar geleden schreef ik een column over engelen die wel of niet bestaan. Aanleiding was de galgwegkanker waar mijn zus aan leed en waar zij ons toen deelgenoot van maakte. Eind april, zo’n jaar later dus, is zij overleden.

“Overleden” is de verleden tijd van ‘overlijden’. Mijn zus Will is over het lijden heengegaan naar een andere dimensie. Of, zoals haar dochter, bij het afscheid zei: “Mamma is verhuisd naar ons hart”.

Op haar “verhuisbericht” staat de volgende uitspraak van mijn zus: “Alles is gezegd. Het is helemaal goed zo.  Ik ga naar een plek met alleen maar liefde.”

Een plek met alleen maar liefde. Kan ik mij dat voorstellen? Alleen maar liefde.

Geloof, hoop en liefde, schieten dan direct in mijn gedachten.

Maar de grootste van die drie is de liefde.

Over die liefde heeft Toon Hermans een gedicht geschreven.

Wende Snijders heeft het prachtig vertolkt op een avond ter herinnering aan Toon. Op youtube is dat optreden te zien en te beluisteren:

Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond

Zullen ze stilstaan, de rivieren

En de vogels en de dieren

Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond

Zou het strand de zee verlaten

Ze hebben niets meer te bepraten

Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond

Zou de maan niet langer lichten

Geen dichter zou meer dichten

Als de liefde niet bestond

Nergens zouden bloemen staan

En de aarde zou verkleuren

Overal gesloten deuren

En de klok zou niet meer slaan

Als de liefde niet bestond

Dan was de hele vrijerij bedorven

De wereld was gauw uitgestoven

Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond

Zou de zon niet langer stralen

De wind zou niet meer ademhalen

Als de liefde niet bestond

Geen appel zou meer rijpen

Zoals eens in het paradijs

Als wij elkaar niet meer begrijpen

Dan is de wereld koud als ijs

Ik zou sterven van de kou

En m’n adem zou bevriezen

Als ik je liefde zou verliezen

Er is geen liefde zonder jou.

Gert van Dalen