Ivo attenteerde ons al eerder op het kunstwerk van de Belgische kunstenaar Jan Fabre De man die de wolken meet (1998).
Het immens grote werk (bijna 4 meter hoog!) stelt Jan Fabre zelf voor. Hij staat helemaal op de rand van het dak. En wel op de hoogste tree van een laddertje, alsof hij er elk ogenblik kan afvallen. “Ik heb ervaren dat je als kunstenaar van de ladder kunt vallen”, zegt Jan Fabre. “Maar je moet de moed hebben er elke keer weer op te kruipen. Je mag de droom niet opgeven. Je moet de wolken blijven meten, al zijn ze onmeetbaar, zoals alles wat echt belang heeft: de kunst, de muziek, het leven zelf. Dat is wat ik met dit werk wilde plaatsen: een monument voor alle kunstenaars en hun streven, dat zo ver staat van de dagelijkse beslommeringen, en toch onmisbaar is voor de gemeenschap.”

Alsof het over ons witte kerkje gaat. Van echt belang. Wil ons meenemen uit de dagelijkse beslommeringen Onmisbaar voor de gemeenschap. Evenwel heel duidelijk meetbaar waren noodzakelijk onderhoud en renovatie. We legden de lat van de droom erlangs. Stel dat we met zelfwerkzaamheid wat konden bereiken. Leni bemoedigde ons in wonderen te blijven geloven. En zie er klommen mannen op ladders. Tot en met de hoogste tree. Het witte kerkje hielp klimmer en toeschouwer te vertrouwen. Een rode verreiker vulde de hele oprit. Reikte verder dan onze stoutste verwachtingen. Robert en Erik klusten weken lang. Er was bereidwillige hulp bij het schoonwassen van de muren en het snoeien. Het wit dat alle kleuren in zich bergt straalt ons met hemels blauw hernieuwd tegemoet.

De droom kwam uit. We zijn in de wolken.

Wilna Zonneveld

Nog een praktisch verzoek: nu de buitenkant ons zijn schoonheid toont vraagt de binnenkant om een schoonmaakbeurt.

Alle hulp is welkom op vrijdag 23 augustus van 9.00-13.00 uur. Graag doorgeven aan Fieneke: fienekevandalen@hotmail.com of Ben: bvanhoogdalem@hotmail.com .