Op een maandagochtend in november vertrok ik richting Huissen. Het was een wat druilerige dag en het zou die week ook niet veel beter worden. Prima weer om je een hele week onder te dompelen in het ‘schrijven’ van een Icoon. Gelukkig zaten we dit keer in het nieuwe gedeelte van het klooster. Veel meer licht en een eigen keukentje waar je je kwasten kunt spoelen. In het oude gedeelte staan we altijd bij het fonteintje van de wc te klungelen.

Er kwamen nog 11 andere mensen binnen. Ditmaal niemand die ik al eens eerder had ontmoet. Altijd spannend, is het een leuke groep, zullen ze wat rustig zijn. Zit er niemand bij die de hele boel op stelten zet. Je maakt soms wat mee. Maar dit leek veelbelovend.

Deze week hoop ik mijn Kersticoon af te krijgen. Vorig jaar had ik de basis al op de plank aangebracht, maar de hele zomer geen zin om eraan te werken. Tja, het is niet voor niets een Kersticoon… Een icoon schilderen is niet zo ontspannen als je zou denken. Het is een heel geworstel voor een ‘pietje precies’ om het mooi te krijgen. Als je het net geschilderd hebt zie je vaak allemaal fouten. Maar kijk je de volgende dag weer dan blijkt het heel erg mee te vallen. Gelukkig is er altijd een geduldige leraar in de buurt.

Oorspronkelijk komt hij uit Bulgarije, maar woont al 30 jaar in Nederland. Ondanks dat hij de taal heel goed onder de knie heeft, is er soms nog wel eens verwarring. Zo vertelde hij mij dat ik maar het ‘vieze goud’ moest nemen om een aureool te schilderen. Vol verbazing keek ik hem aan, tot het tot mij doordrong dat hij ‘Vissengoud’ bedoelde. De naam van een goudkleurig pigment.

De pigmenten worden aangemaakt met eidooier en evenveel water. Ditmaal had ik een ei van een kip van een vriendin meegenomen. Ook had ik er wat rozenolie doorheen gedaan, dat ruikt heel lekker. Als je de hele dag boven je plankje zit met de eidooieremulsie is dat wel een prettige bijkomstigheid. Tja, Ik ben nu eenmaal van de details.

Het bleek een gezellige club mensen en we hebben de hele week heel hard gewerkt. Negen uren per dag. Na drie uur schilderen staat er weer een lekker maaltijd klaar en heb je een uurtje rust. En aan het eind van de schilderavond een heerlijk glas wijn voor wie dat maar wil. Op donderdag realiseerde ik mij dat het niet ging lukken om hem af te krijgen.

Nog te veel details. Maar goed, beter later en mooi, dan slordig en in de lak.

Op vrijdagochtend zijn alle Iconen af, behalve de mijne. Om 12 uur worden ze gezegend in de kapel van het klooster door de abt, Henk Jongerius. Mijn icoon ligt ertussen, maar wel in het plastic. Het zwaaien met de wijwaterkwast gaat niet al te zuinig… en dat is voor een niet gelakte plank geen prettige ervaring. Zo is mijn Icoon voorgezegend en kan er niets meer misgaan wanneer ik hem thuis ga afschilderen.

Laat Kerst 2021 maar komen!

Klaske