Het is 1915. De Eerste Wereldoorlog is ruim een jaar bezig wanneer een groep studenten besluit de Vrijzinnig Christelijke Studenten Bond (V.C.S.B.) op te richten. Een beweging die in rap tempo in aantallen groeit van dertig studenten naar over de honderd in 1916. Vlak na de Tweede Wereldoorlog, in 1948, staan duizenden jongeren op de Pinksterconferentie in Ommen (zie foto), nu georganiseerd door een bundeling van verschillende vrijzinnige jeugdbonden in de Vrijzinnige Christelijke Jeugd Centrale (VCJC).

Muziek, zang, dans en in het bijzonder aan lekespel was wat er te beleven was tijdens deze conferenties. Ook het kampvuur deed menig hart sneller kloppen. Vuur, muziek, creativiteit. Het zijn elementen die passen bij de geest die Jezus zond als plaatsvervanger van Hemzelf. Hij blijft ons inspireren met zijn levenswerk, zijn baanbrekende kijk op de wereld. 2000 Jaar na Jezus’ dood, worden mensen hierdoor nog steeds bevangen om zich in te zetten voor een mooiere wereld.

Mondiale crises

Het ontstaan van de jeugdbeweging en de bloeiperiodes lijken in verband te staan met crises. Het doet me denken aan Jan Siebelink die in zijn boek Knielen op een bed violen schrijft over het beroep van zijn vader als bloemist. Deze is in opleiding en Siebelink schrijft daarover: “De les was intussen een halfuur bezig. De docent legde uit dat betere snoeiing rijkere vrucht voorbracht. Hoe krachtiger de takken werden verbogen tegen hun natuurlijke groei in – hoe groter marteling – des te meer vruchtdraging.”

Het lijkt een wetmatigheid. Jezus naar de hemel gevaren. Een crisis. Maar de geest komt en zorgt in het Bijbelboek Handeling voor het eerste christelijke event waarbij iedereen in vuur en vlam stond. Vrijzinnige jongeren drommen samen voor de Pinksterconferentie in 1948 met als symbool de fakkel. Als de tongen van vuur op de hoofden van de discipelen, maar ook het vuur van bezieling, trouw en geloof werd brandend gehouden onder werkloosheid, vervolging, bezetting, bevrijding en teleurstellingen van de oorlog.

Denkbeeldige Pinksterconferentie

Pinksteren mag het feest zijn van de vrucht na een crisis. Een tijd van nieuwe bloei. Zelfs na de diepste dalen van de menselijke geschiedenis wordt het vuur in mensen aangestoken. En ook nu zijn we ongerust over de situatie in Europa. Het is mijn wens voor u, dat wanneer het leven tegenzit of tegenzat, er een denkbeeldige Pinksterconferentie in uw leven mag plaatsvinden. Waar muziek klinkt, waar het vuur warmte en bescherming biedt, en waar u mensen treft om dat alles mee te delen.